Można tylko pozadzdrościć naszym południowym sąsiadom, zwłaszcza, że nasza rodzima kinematografia zaczyna coraz bardziej przypominać przysłowiowy "czeski film". W "Koli" urzeka mnóstwo elementów, chciażby świetna gra pięcioletniego chłopca - rzecz chyba nieosiągalna w polskim filmie. Mnie osobiście spodobała się też "gra" przedmiotów martwych: znak drogowy, talerz z ziemniakami, popielniczka, chorągiewki, czy przede wszystkim wiolonczela - uzupełniają treść swoją obecnością, dopowiadają, czasami antycypują akcję. Słowem - współgrają świetnie z resztą filmu. Są zresztą - jak i cała reszta - fantastycznie filmowane. Kamera lubi zatrzymać się na moment i z nietypowej pozycji popatrzeć na jakiś szczegół. Czasem suegstywnie spogląda oczami chłopca, czasem "odlatuje" gdzieś w przestworza nadając filmowanej scenie metaforyczny charakter. Mógłbym równie ciepło opisać fabułę, wątek uczucia narastającego między przedszkolakiem a podstarzałym kawalerem, ciekawie wplecione tło historyczne - ale to chyba wszyscy wiedzą z recenzji w prasie. Może więc na koniec tylko o tym, że "Kola" skojarzył mi się trochę, zwłaszcza w finale, z "Europa, Europa" Agnieszki Holland. Głownie z powodu tego tła historycznego, które ostatecznie odgrywa decydującą rolę w decydującym momencie. "Pan jest pasterzem moim"... Śliczne. 9 punktów. [25 czerwca 2000]